Ευρωπαϊκή Ένωση και Δάση

1. Δασική Στρατηγική

2. Κοινοτικές δράσεις για στήριξη της αειφόρου διαχείρισης των δασών:

2.1. Πολιτική Αγροτικής Ανάπτυξης

2.2. Προστασία των δασών από τις πυρκαγιές και την ατμοσφαιρική ρύπανση


2.3. Προστασία της Φύσης

2.4. Χωροκατακτητικά Ξενικά Είδη


2.5. LULUCF


2.6. Εμπορία δασικού πολλαπλασιαστικού υλικού


2.7. Προστατευτικά μέτρα κατά της εισαγωγής και διακίνησης στη Κοινότητα επιβλαβών οργανισμών για τα δασικά φυτά και φυτικά προϊόντα


2.8. Σχέδιο Δράσης για την αντιμετώπιση της παράνομης υλοτομίας και του συνεπακόλουθου εμπορίου


2.9. Διεθνής Συμφωνία για την τροπική ξυλεία

1. Δασική Στρατηγική

Με βάση τις αρχές της επικουρικότητας και της συνυπευθυνότητας, η στρατηγική για τα δάση που θέσπισε η ΕΕ το 1998 καθιέρωσε ένα πλαίσιο για ενέργειες σχετικές με τα δάση που στηρίζουν την αειφόρο διαχείριση των δασών και βασίζονται σε δεσμούς συνεργασίας και αμοιβαίου οφέλους μεταξύ των πολιτικών και των πρωτοβουλιών της ΕΕ και των κρατών μελών. Το Σχέδιο Δράσης για τα Δάση 2007-2011 αποτέλεσε σημαντικό μέσο για την εφαρμογή της στρατηγικής και αποσκοπούσε στην επίτευξη τεσσάρων στόχων: ανταγωνιστικότητα, περιβάλλον, ποιότητα ζωής και προώθηση του συντονισμού και της επικοινωνίας. Η συγχρηματοδότηση των μέτρων στον τομέα της δασοκομίας βάσει του Κανονισμού για την Αγροτική Ανάπτυξη ήταν και θα παραμείνει το κύριο μέσο χρηματοδότησης σε επίπεδο ΕΕ.

Η εκ των υστέρων αξιολόγηση του Σχεδίου Δράσης για τα Δάση υπογράμμισε την ανάγκη για μια νέα δασική στρατηγική, η οποία:

• αναπτύσσει και εφαρμόζει ένα κοινό όραμα πολυλειτουργικής και αειφόρου διαχείρισης των δασών στην Ευρώπη,
• καθορίζει προτεραιότητες και στόχους για ανάληψη δράσης,
• συνδέει τις στρατηγικές και τα σχέδια χρηματοδότησης της ΕΕ και των κρατών μελών,
• ενισχύει τη συνεκτικότητα στον σχεδιασμό, τη χρηματοδότηση και την υλοποίηση διατομεακών δραστηριοτήτων,
• θεσπίζει σαφείς μηχανισμούς παρακολούθησης, αξιολόγησης και υποβολής εκθέσεων και
• ακολουθεί μια νέα προσέγγιση όσον αφορά τη συμμετοχή των ενδιαφερόμενων μερών.

• Στήριξη αγροτικών και αστικών κοινοτήτων,
• Προώθηση της ανταγωνιστικότητας και της αειφορικότητας των δασικών κλάδων της ΕΕ, τη βιο-ενέργεια και την ευρύτερη πράσινη οικονομία,
• Τα δάση σε ένα μεταβαλλόμενο κλίμα,
• Προστασία των δασών και ενίσχυση των υπηρεσιών οικοσυστήματος,
• Βελτίωση των γνώσεων για τα δάση. Τι δάση έχουμε και πώς αλλάζουν;
• Νέα και καινοτόμα προϊόντα δασοκομίας,
• Συνεργασία στη διαχείριση και κατανόηση των δασών,
• Δάση από μια παγκόσμια όψη.

Η αγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξελίσσεται συνεχώς, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στις νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι αγροτικές περιοχές. Η πιο πρόσφατη μεταρρύθμιση, στο πλαίσιο του γενικότερου επανασχεδιασμού της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΚΓΠ), ολοκληρώθηκε ουσιαστικά το Δεκέμβριο του 2013 με την έγκριση των βασικών νομοθετικών πράξεων για την περίοδο 2014-2020.

Σύμφωνα με τη στρατηγική «Ευρώπη 2020» και τους γενικότερους στόχους της ΚΓΠ, η πολιτική αγροτικής ανάπτυξης της ΕΕ για την περίοδο 2014-2020 έχει τρεις μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους:

• βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της γεωργίας,
• βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων και της κλιματικής αλλαγής, και
• ισορροπημένη εδαφική ανάπτυξη των αγροτικών οικονομιών και κοινοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας και διατήρησης θέσεων εργασίας.

• βελτιώνοντας τη στρατηγική προσέγγιση που ακολουθείται κατά το σχεδιασμό των ΠΑΑ,
• ενισχύοντας το περιεχόμενο των μέτρων αγροτικής ανάπτυξης,
• απλουστεύοντας τους κανόνες και/ή περιορίζοντας το διοικητικό φόρτο, όπου αυτό είναι δυνατόν, και
• συνδέοντας την πολιτική αγροτικής ανάπτυξης πιο στενά με τα άλλα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά και επενδυτικά ταμεία.

1. την αγροτική ανάπτυξη – Κανονισμός 1305/2013,
2. τον οριζόντιο κανονισμό – Κανονισμός 1306/2013 για τη χρηματοδότηση, τη διαχείριση και τον έλεγχο της ΚΑΠ,
3. τις άμεσες ενισχύσεις – Κανονισμός 1307/2013,
4. την ενιαία Κοινή Οργάνωση Αγοράς (ΚΟΑ) – Κανονισμός 1308/2013 των γεωργικών προϊόντων.
   

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 25 χρόνων, το πρόγραμμα ICP-Forests (International Co-operative Programme) έχει αναπτυχθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα βιοπαρακολούθησης στον κόσμο. Τα αποτελέσματα παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την υγεία των δασών, την ατμοσφαιρική ρύπανση, την κλιματική αλλαγή και τη βιοποικιλότητα, τόσο σε εθνικό όσο και πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Η Κύπρος συμμετέχει στο πρόγραμμα από το 2001. Αρχικά το πρόγραμμα ήταν συγχρηματοδοτούμενο από την ΕΕ μέσα από τους κανονισμούς «Forest Focus» και «Life+», ενώ από το 2011 η χρηματοδότηση γίνεται αποκλειστικά από εθνικούς πόρους.

Σχετικά κείμενα:

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2152/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 2003, για την παρακολούθηση των δασών και των περιβαλλοντικών αλληλεπιδράσεων στην Κοινότητα (Έμφαση στα δάση)

Κανονισμός (EΚ) αριθ. 1737/2006 της Επιτροπής, της 7ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με τη θέσπιση των λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2152/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την παρακολούθηση των δασών και των περιβαλλοντικών αλληλεπιδράσεων στην Κοινότητα

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 614/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Μαΐου 2007, σχετικά με το χρηματοδοτικό μέσο για το περιβάλλον.

2.3. Προστασία της Φύσης

Ένα σημαντικό βασικό κριτήριο για την αειφόρο διαχείριση των δασών στην ΕΕ είναι ο σεβασμός και η εφαρμογή της νομοθεσίας της ΕΕ για τη φύση, συμπεριλαμβανομένου των διατάξεων για το δίκτυο Natura 2000. Η Οδηγία για τα πτηνά (2009/147/ΕΕ) και η Οδηγία περί οικοτόπων (92/43/ΕΟΚ) είναι οι δύο κυριότερες βασικές νομοθετικές πράξεις.

Η Οδηγία για τα πτηνά προστατεύει όλα τα άγρια πτηνά της Ευρώπης. Καλεί τα κράτη μέλη να ορίσουν «Ζώνες Ειδικής Προστασίας» για 194 ιδιαίτερα απειλούμενα είδη, όπως επίσης και για όλα τα αποδημητικά. Απαγορεύει τις δραστηριότητες που απειλούν άμεσα τα πτηνά. Περιορίζει τον αριθμό των ειδών των πτηνών και τις περιόδους κατά τις οποίες μπορούν να θηρεύονται.

Η Οδηγία για τους οικοτόπους εξασφαλίζει τη διατήρηση των σπάνιων, απειλούμενων ή ενδημικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων περίπου 450 ζώων και 500 φυτών. Επίσης, προστατεύει περίπου 200 σπάνιους και χαρακτηριστικούς τύπους Οικοτόπων.

Η Οδηγία για τους οικοτόπους θεσπίζει επίσης τις περιοχές Natura 2000, το δίκτυο προστατευόμενων φυσικών περιοχών της ΕΕ. Το δίκτυο Natura 2000 έχει ως στόχο να εξασφαλίσει τη μακροπρόθεσμη επιβίωση των πλέον πολύτιμων και απειλούμενων ειδών και ενδιαιτημάτων της Ευρώπης.

Σχετικά κείμενα:

Οδηγία 2009/147/ΕE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 30ης Νοεμβρίου 2009 περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών.

Οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 1992 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας.

2.4 Χωροκατακτητικά Ξενικά Είδη

Ο Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1143/2014 για τα χωροκατακτητικά ξενικά είδη τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2015. Ο Κανονισμός αποσκοπεί στο να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των χωροκατακτητικών ξενικών ειδών κατά τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να προστατεύσει τη βιοποικιλότητα και τις υπηρεσίες των οικοσυστημάτων, καθώς και για την ελαχιστοποίηση και τον μετριασμό των επιπτώσεών τους στην υγεία του ανθρώπου ή των οικονομικών επιπτώσεων που αυτά τα είδη μπορούν να έχουν.

Ο Κανονισμός προβλέπει τρεις τύπους παρεμβάσεων: πρόληψη, έγκαιρη ανίχνευση και ταχεία εξάλειψη, και διαχείριση.

Προβλέπει επίσης, τον καταρτισμό και διαχείριση καταλόγου των χωροκατακτητικών ξενικών ειδών ενωσιακού ενδιαφέροντος, σε συνεργασία με τα κράτη μέλη, βάσει της εκτίμησης της επικινδυνότητάς τους και των σχετικών επιστημονικών αποδείξεων.

Σχετικά κείμενα:

Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1143/2014 on invasive alien species


2.5 Απορροφήσεις αερίων θερμοκηπίου από δραστηριότητες σχετιζόμενες με τις χρήσεις γης, τις αλλαγές χρήσεων γης και τη δασοπονία (LULUCF) (OL018)

Υπό το φως της απόφασης της διάσκεψης των μερών της UNFCCC που έγινε στο Durban το Δεκέμβριο του 2011 για αναθεώρηση των λογιστικών κανόνων για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και τις απορροφήσεις από τα εδάφη και τα δάση, το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέδωσε Απόφαση (529/2013/ΕΕ) (L028) για την εναρμόνιση των λογιστικών κανόνων για τις εκπομπές και τις απορροφήσεις σε ολόκληρη την ΕΕ. Η λογιστική περίοδος εφαρμογής (καταγραφή ετήσιων απορροφήσεων/ εκπομπών) της Απόφασης (529/2013/ΕΕ) είναι η 1/1/2013- 31/12/2020.

Η πρωτοβουλία αυτή, αποτελεί ένα πρώτο βήμα προς την ενσωμάτωση της γεωργίας και της δασοκομίας - τους τελευταίους σημαντικούς τομείς, χωρίς κοινούς ευρωπαϊκούς κανόνες εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου - στις προσπάθειες μείωσης των εκπομπών της ΕΕ.

Τα λογιστικά συστήματα LULUCF θα συμβάλουν στην ενίσχυση της ικανότητας των δασών και των γεωργικών εδαφών για τη διατήρηση και τη απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα κατά τρόπο βιώσιμο. Θα αναγνωριστούν οι προσπάθειες των ιδιοκτητών δασών, των αγροτών και των πρακτικών που αποσκοπούν στη διατήρηση του άνθρακα που αποθηκεύεται στα δάση και τα εδάφη.

Με τη λήξη της Απόφασης 529/2013/ΕΕ, θα τεθεί σε εφαρμογή ο νέος Κανονισμός (ΕΕ) 2018/841 σχετικά με τη συμπερίληψη των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και των απορροφήσεων από δραστηριότητες χρήσης γης, αλλαγής χρήσης γης και δασοπονίας στο πλαίσιο για το κλίμα και την ενέργεια έως το 2030.

Σκοπός του Κανονισμού είναι η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μέσω της βελτιωμένης προστασίας και διαχείρισης της γης και των δασών σε ολόκληρη την Ένωση, καθώς ο νέος Κανονισμός παρέχει το πλαίσιο με το οποίο διασφαλίζεται ότι οι εκπομπές και οι απορροφήσεις αυτού του τομέα θα λαμβάνονται υπόψη. Πολύ σημαντικό είναι ότι με τον τρόπο αυτό, η Ε.Ε, θα είναι πιο κοντά στο να πετύχει τον στόχο της στο πλαίσιο της Συμφωνίας των Παρισίων για το Κλίμα για μείωση των εκπομπών κατά τουλάχιστον 40% έως το 2030 σε σχέση με το 1990.

Με αυτό τον κανονισμό αναγνωρίζεται η σημασία του ρόλου που μπορούν να διαδραματίσουν οι εκτάσεις με φυσική βλάστηση όπως τα δάση και οι θαμνώνες, αλλά και οι καλλιέργειες, οι βοσκότοποι και οι υγρότοποι, στην επίτευξη των μακροπρόθεσμων στόχων στον τομέα της περιβαλλοντικής πολιτικής. Ο κανονισμός ορίζει για το κάθε κράτος μέλος μια συγκεκριμένη δεσμευτική υποχρέωση και τους γενικούς λογιστικούς κανόνες για τον προσδιορισμό της συμμόρφωσης. Επίσης, το κάθε κράτος μέλος θα πρέπει να εφαρμόζει τον κανόνα μηδενικών «χρεών», δηλαδή, ο τομέας της χρήσης γης και της δασοπονίας θα πρέπει συνολικά να αποτελεί αποθήκη άνθρακα και όχι εκπομπών.

Στην Κύπρο ο τομέας της χρήσης γης και της δασοπονίας για την περίοδο 1990-2016 αποτελεί κατά κανόνα αποθήκη άνθρακα, με θλιβερή εξαίρεση τις χρονιές όπου τα δάση μας πλήγηκαν με μεγάλες πυρκαγιές, όταν πλέον έχουμε καθαρά εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Ο Κανονισμός ορίζει ότι κάθε κράτος μέλος καταγράφει λογιστικά τις εκπομπές και τις απορροφήσεις από τις διαχειριζόμενες δασικές εκτάσεις ως εκπομπές και απορροφήσεις κατά τις περιόδους από το 2021 έως το 2025 και από το 2026 έως το 2030, μείον την τιμή που προκύπτει πολλαπλασιάζοντας επί πέντε το επίπεδο αναφοράς δασικών εκτάσεων του οικείου κράτους μέλους. Η εφαρμογή του Κανονισμού προϋποθέτει, σύμφωνα με το Άρθρο 8, την ετοιμασία και υποβολή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα: α) Εθνικό Σχέδιο Λογιστικής Καταγραφής Δασικών Εκτάσεων (NFAP) και β) το Επίπεδο Αναφοράς Δασικών Εκτάσεων (FRL) στο οποίο συμπεριλαμβάνεται στο NFAP, έως τις 31 Δεκεμβρίου 2018. Το Εθνικό Σχέδιο Λογιστικής Καταγραφής Δασικών Εκτάσεων (NFAP) περιέχει όλα τα στοιχεία που απαριθμούνται στο παράρτημα IV, Μέρος Β του Κανονισμού.

Σύμφωνα με τον Κανονισμό, με βάση τις τεχνικές αξιολογήσεις και, κατά περίπτωση, τις τεχνικές συστάσεις, τα κράτη μέλη διαβιβάζουν τα αναθεωρημένα προτεινόμενα επίπεδα αναφοράς δασικών εκτάσεων στην Επιτροπή έως τις 31 Δεκεμβρίου 2019 για την περίοδο από το 2021 έως το 2025.

Σχετικά κείμενα:
Απόφαση αριθ. 529/2013/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21^ης Μαΐου 2013 σχετικά με λογιστικούς κανόνες για τις εκπομπές και τις απορροφήσεις αερίων θερμοκηπίου από δραστηριότητες σχετιζόμενες με τις χρήσεις γης, τις αλλαγές χρήσεων γης και τη δασοπονία και πληροφόρηση για δράσεις σχετιζόμενες με τις δραστηριότητες αυτές.
Εθνικό Σχέδιο Λογιστικής Καταγραφής Δασικών Εκτάσεων (NFAP)
Αναθεωρημένο Εθνικό Σχέδιο Λογιστικής Καταγραφής Δασικών Εκτάσεων (NFAP Revised)


2.6 Εμπορία δασικού πολλαπλασιαστικού υλικού

Η Οδηγία 1999/105/ΕΚ του Συμβουλίου της 22ας Δεκεμβρίου 1999 σχετικά με «την εμπορία του δασικού πολλαπλασιαστικού υλικού», αναφέρεται στο πολλαπλασιαστικό υλικό δασικών ειδών και τεχνητών υβριδίων τους, τα οποία είναι σημαντικά για δασοκομικούς σκοπούς στο σύνολο ή μέρος της Κοινότητας. Το συγκεκριμένο δασικό πολλαπλασιαστικό υλικό μπορεί, εφόσον πληροί τις απαιτήσεις της Οδηγίας αυτής, να διατίθεται στο εμπόριο ταξινομημένο σε διάφορες κατηγορίες. Το δασικό αναπαραγωγικό υλικό που προέρχεται από χώρες εκτός της Κοινότητας μπορεί να διατεθεί εντός της Κοινότητας, μόνον εάν ικανοποιεί τις ίδιες απαιτήσεις με το κοινοτικό αναπαραγωγικό υλικό.

Σχετικά κείμενα:

Οδηγία 1999/105/ΕΚ του Συμβουλίου της 22ας Δεκεμβρίου 1999 σχετικά με την εμπορία του δασικού πολλαπλασιαστικού υλικού.


2.7. Προστατευτικά μέτρα κατά της εισαγωγής και διακίνησης επιβλαβών οργανισμών για τα δασικά φυτά και φυτικά προϊόντα

Η Οδηγία 2000/29/ΕΚ του ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 8ης Μαΐου 2000 «περί μέτρων κατά της εισαγωγής στην Κοινότητα οργανισμών επιβλαβών για τα φυτά ή τα φυτικά προϊόντα και κατά της εξάπλωσής τους στο εσωτερικό της Κοινότητας» αφορά την εφαρμογή μέτρων προστασίας κατά της εισαγωγής και εξάπλωσης στα κράτη μέλη, επιβλαβών οργανισμών για τα φυτά ή τα φυτικά προϊόντα (ξυλεία, ξύλινα μέσα συσκευασίας, κλπ.) που προέρχονται από τρίτες χώρες ή από τα κράτη μέλη. Οι συγκεκριμένοι επιβλαβείς οργανισμοί (έντομα, νηματώδεις, βακτήρια, μύκητες, ιοί και μυκοπλάσματα) προκαλούν μεγάλες ζημιές στα φυτά και τα φυτικά προϊόντα όταν εισαχθούν σε περιοχές όπου απουσιάζουν οι φυσικοί εχθροί τους.

Σχετικά κείμενα:

Οδηγία 2000/29/ΕΚ του Συμβουλίου της 8ης Μαΐου 2000 περί μέτρων κατά της εισαγωγής στην Κοινότητα οργανισμών επιβλαβών για τα φυτά ή τα φυτικά προϊόντα και κατά της εξάπλωσής τους στο εσωτερικό της Κοινότητας.

2.8. Σχέδιο Δράσης για την αντιμετώπιση της παράνομης υλοτομίας και του συνεπακόλουθου εμπορίου

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ανταποκρινόμενη στις ανησυχίες του κοινού από τη σοβαρή περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλείται από τις παράνομες υλοτομίες και την αποδάσωση, το 2003 υιοθέτησε το Σχέδιο Δράσης για την Επιβολή του Δασικού Νόμου, τη Διακυβέρνηση και το Εμπόριο (EU FLEGT - Forest Law Enforcement Governance and Trade - Action Plan).

Ο βασικός στόχος του Σχεδίου Δράσης είναι να διασφαλίσει ότι η ξυλεία που εξάγεται από τρίτες χώρες προς την Ε.Ε. έχει νόμιμα υλοτομηθεί. Ένα από τα σημαντικότερα μέτρα του Σχεδίου Δράσης είναι η δημιουργία ενός συστήματος χορήγησης αδειών FLEGT για να συνοδεύουν τις αποστολές ξυλείας από τρίτες χώρες, οι οποίες θα συνάψουν διμερείς εθελοντικές συμφωνίες με την Ε.Ε. (VPAs – Voluntary Partnership Agreements). Οι άδειες αυτές, θα βεβαιώνουν ότι η ξυλεία έχει συγκομιστεί νόμιμα σύμφωνα με τη σχετική εθνική νομοθεσία.

Το Συμβούλιο, το 2005, εξέδωσε τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2173/2005 που θεσπίζει το νομικό πλαίσιο για τις εισαγωγές στην Ε.Ε. ξυλείας από τις χώρες που θα συνάψουν διμερείς συμφωνίες.

Το 2008, η Επιτροπή εξέδωσε τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1024/2008 ο οποίος καθορίζει λεπτομερή μέτρα για την εφαρμογή του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 2173/2005 του Συμβουλίου περί δημιουργίας εθελοντικού συστήματος αδειών FLEGT για τις εισαγωγές ξυλείας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Επιπρόσθετα της άδειας FLEGT, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρώπης προχώρησαν στην έκδοση του Κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 995/2010. Ο Κανονισμός αυτός καθορίζει τις βασικές υποχρεώσεις των φορέων εκμετάλλευσης (φυσικά ή νομικά πρόσωπα) που διαθέτουν ξυλεία ή προϊόντα ξυλείας στην αγορά. Πιο συγκεκριμένα προνοεί:

• την απαγόρευση της διάθεσης στην αγορά της Ε.Ε., για πρώτη φορά, παράνομα υλοτομημένης ξυλείας και προϊόντων που προέρχονται από τέτοια ξυλεία,
• την επιβολή προς τους φορείς εκμετάλλευσης, της χρήσης ενός συστήματος δέουσας επιμέλειας, μέσω του οποίου θα ελέγχεται η νομιμότητα της υλοτομημένης ξυλείας και των προϊόντων ξυλείας και
• την υποχρέωση των εμπόρων και επιχειρηματιών να διατηρούν αρχεία των πελατών και προμηθευτών τους.

Η νέα Διεθνής Συμφωνία για την Τροπική Ξυλεία του 2006 (International Tropical Timber Agreement - ΙΤΤΑ 2006) θεσπίστηκε στις 27 Ιανουαρίου, 2006 από τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη με στόχο να αντικαταστήσει τη Διεθνή Συμφωνία του 1994.

Η Συμφωνία αυτή έχει σκοπό την οικονομική ανάπτυξη των αναπτυσσομένων χωρών που παράγουν τροπική ξυλεία μέσω του εμπορίου της και την προστασία και διατήρηση των δασών αυτών με την αειφορική τους διαχείριση.

Η υπογραφή της Διεθνούς Συμφωνίας για την Τροπική Ξυλεία από μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης έγινε το Νοέμβριο του 2007 και εγκρίθηκε με την Απόφαση 5812/11 του Συμβουλίου της Ε.Ε.

Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα με Δήλωσή της, καθόρισε τις αρμοδιότητες που μεταβιβάζονται από τα κράτη μέλη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα όσον αφορά τους τομείς που διέπονται από τη συμφωνία. Συγκεκριμένα:

• όσον αφορά τα εμπορικά θέματα, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποκλειστική αρμοδιότητα στο πλαίσιο της κοινής εμπορικής πολιτικής
• όσον αφορά θέματα περιβάλλοντος και συνεργασίας για την ανάπτυξη, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα ασκεί αρμοδιότητες από κοινού με τα κράτη μέλη της.